ΣΥΜΦΕΡΟΝ

ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Σε περιμένω για καφέ, έχεις αργήσει. Δώσαμε ραντεβού εδώ και ώρα, μα εγώ ακόμα περιμένω, δεν φεύγω. Πάντα το κάνεις αυτό, με εκνευρίζει. Ποιος νομίζεις πως είσαι που με αφήνεις να περιμένω, για ποιον περνάς τον εαυτό σου.

Σε καλώ και δικαιολογείσαι. Ψέματα. Σε ξέρω καιρό. Με έχεις ανάγκη, το ξέρω. Η σχέση μας έγινε τυπική, οι κουβέντες μας χωρίς περιεχόμενο και ουσία. Κανονικά δεν ταιριάζουμε, δεν είμαστε ίδιοι άνθρωποι όπως τότε. Το βλέπω, το αναγνωρίζω.  Βλέπω το θέατρο που παίζεις, μα σε αφήνω να υποκρίνεσαι. Γιατί ξέρω, με έχεις ανάγκη.

Έφτασες. Βλέπω στο πρόσωπο σου πως δεν αγχώθηκες, ούτε μια στάλα ιδρώτα δεν χρωμάτισε το μέτωπο σου στον δρόμο σου. Δεν σου ήταν δύσκολο να με στήσεις, όπως όλες τις προηγούμενες φορές.

Φλυαρείς. Μα τι λες? Ακούς τον εαυτό σου? Είναι πράγματα αυτά που μου λες? Νομίζεις με ενδιαφέρουν? Από συμφέρον βρίσκεσαι απέναντι μου, μέσα σε αυτό μεγαλώσαμε. Λες λόγια επιφανειακά και πράγματα μόνο για να χαϊδέψουν τα αυτιά, μα δεν τα εννοείς. Ξέρεις πως κάνω αυτό που θέλεις, έχω κάνει τόσα για σένα. Ξέρεις, οι άνθρωποι αλλάζουν, μεγαλώνουν και ωριμάζουν. Μαθαίνουν. Καταλαβαίνουν, αναγνωρίζουν την αλήθεια της ψυχής που προσπαθείς να κρύψεις πίσω από κολακευτικά λόγια.

Περιφέρεις το βλέμμα σου με ενδιαφέρον. Σε ξέρω, σε ξέρω καιρό. Ξέρω πως φέρεσαι, και αυτή δεν είναι συμπεριφορά. Με παίρνεις τηλέφωνο μόνο όταν με χρειαστείς. Όταν σε ψάχνω εγώ, δυσκολεύομαι να σε βρω, μια στιγμή από τον χρόνο σου να χαρίσεις δεν μπορείς. Με απογοητεύεις, καταβάλεις προσπάθεια να με κάνεις να γελάσω. Δεν τα καταφέρνεις, σου χαρίζω εκείνο το ψεύτικο χαμόγελο που ψάχνεις. Έχω μάθει και εγώ να υποκρίνομαι.

Βλέπω τις σχέσεις γύρω μου που βασίζονται στο συμφέρον, έτσι κατέληξε και η δική μας. Θυμάμαι ακόμα τις συναντήσεις που γίναν στο παρελθόν, ήταν πραγματικές. Τότε που ακόμα δεν καταλαβαίναμε από ανθρώπους, τότε που δεν είχε μπει στην μέση το συμφέρον, η ψευτιά, η απληστία. Τότε που ακόμα ζούσαμε την στιγμή, όχι το υποτιθέμενο κέρδος. Χρωστάμε κάποια πράγματα εμείς, δεν ζήσαμε τυχαία μαζί. Δεν ειπώθηκαν όνειρα και φιλοδοξίες στο ίδιο τραπέζι που καθόμαστε εδώ και χρόνια, δεν χάθηκαν όπως το σύνολο των υποσχέσεων που δώσαμε στις περαστικές φιλίες.

Ξέρω από συμφέρον, το έχω νιώσει. Δεν δυσκολεύομαι να σε καταλάβω, μπήκα και εγώ στο παιχνίδι αυτό. Σε παρακαλώ όμως να μην με κοροϊδεύεις, μην μου το τρίβεις στην μούρη. Σταμάτα. Γιατί ξέρω, γιατί καταλαβαίνω, γιατί θα βοηθήσω.

Created by Diana Chemeris