ΜΑΥΡΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

ΜΑΥΡΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

Βράδυ, βρίσκομαι στο γραφείο. Με περιμένει ένα δέμα που δεν άνοιξα ακόμα. Ξέρω πως το έστειλε εκείνη, πως μετά από χρόνια εκδικείται. Με προειδοποίησε το ιδιαίτερο άρωμα που ευωδίαζε, εκείνο που γεννά γνώριμες μουσικές στο μυαλό. Περιμένω να τελειώσω την δουλειά, πριν δω το περιεχόμενο. Ξέρω πως ήρθε η στιγμή.

Το άνοιξα στην σιγή, σαν ιεροτελεστία. Στο σκοτεινό εσωτερικό, ξάπλωνε ένα μαύρο τριαντάφυλλο. Μαύρο, σαν τα μάτια της. Θυμάμαι τα μαύρα τριαντάφυλλα, εκείνα που στόλιζαν τον λαιμό της. Εκείνα τα μάτια, διαπερνούσαν τις σκέψεις μου, τα αγάπησα. Με υπνώτιζαν, με έκαναν να πιστέψω. Θυμάμαι όταν η καρδιά μου έγινε πέτρα, διέκοψα όνειρα στην μέση. Τότε που την άφησα. Τότε που την πλήγωσα.

Εκδικείται. Ναι. Εκείνη μου χάρισε την ψυχή της, ξέρει. Την πρόσβαλα. Τώρα προσβάλει την δική μου. Θυμάμαι, την αγκαλιά που με κοίμιζε. Θυμάμαι, τα χαστούκια που με ξύπναγαν. Ναι. Εκείνο το πλάσμα με αγαπούσε, τώρα με καταριέται. Ξέρει τον τρόπο, μου το είχε αναφέρει. Μάγισσα. Ναι, θυμάμαι τα μάτια της, εκείνα που με έσφαξαν όταν ξεστόμισα τα τελευταία λόγια.

Θυμάμαι. Σαν να μην πέρασαν μέρες, βδομάδες, μήνες, χρόνια. Σαν να μην ξέχασε, σαν να μην ξέχασα εγώ. Σαν χθες. Το κάνει. Χτύπησε. Αποφάσισε. Τώρα θυμάμαι τα πάντα. Καταριέται με μαγικό τρόπο την ζωή μου. Έφταιξα. Το τριαντάφυλλο μαγικά έπεσε σαν στάχτη στα χέρια μου, σαν να κάηκε, όπως έκαψαν εκείνη τα σκληρά μου λόγια. Η οσμή εντονότερη, γέμισε τον χώρο. Με έπνιγε.

Ξέρω τι συμβαίνει. Ήρθε η ώρα. Ναι. Αντιμετωπίζω τον εαυτό μου, όπως εκείνη ήθελε. Τίποτα δεν είναι ίδιο.

Θυμάμαι. Στιγμές που πέταξαν και μίσησα. Θυμάμαι, εκείνα που διέγραψα, που τόλμησαν να μιλήσουν σιγανά τις σιωπηλές βραδιές. Τα έδιωξα. Τα έβρισα.

Θυμάμαι. Τρόπους που λάσπωσα μια αληθινή στιγμή, λέξεις που τύπωσα για μια βλαβερή πληγή. Ξαναζώ. Χωρίς να μπορώ να διορθώσω.

Στην μνήμη επέστρεψαν εκείνα τα θαμμένα, που ακόμα συνεχίζω να ρίχνω χώμα. Η στάχτη τα ξέθαψε, σαν ξόρκι. Θυμάμαι, εκείνους που έδιωξα. Θυμάμαι εκείνη, που χυδαία πρόδωσα. Γνωρίζω, η κατάρα μαυρίζει μια μελανή ψυχή.

Μου μιλάει. Ακούω. Κατηγορώ. Αντέχω. Υποκρίνομαι. Αντέχω. Θυμώνω. Ακόμα αντέχω. Στεναχωριέμαι. Αντέχω. Βλέπω τα μάτια της. Ακόμα αντέχω. Αναγνωρίζω. Συνεχίζω. Βλέπω μέσα μου. Με φοβίζω. Ακόμα αντέχω. Δεν ζώ. Αντέχω.

Created by Diana Chemeris